Bir varmış bir yokmuş

  

Hak bir fanus sanki

Allah onun içinde.

Baki olan odur hep

Bu alemler içinde.

İsmi çoğalmış O’ nun

Cismi tek olsa bile.

Hak deyip buluşmuş

Kendi benliğinde.

Aşkını anlatmış

Örtmüş kendini bedeninle.

Sonra örtüleri unutup

Özlem duymuş kendine.

Kendini bulmak için

Gurbete yollara düşmüş,

Yarattığı her hayalde

Bir gülmüş, bir üzülmüş.

Sonra ağlamış durmadan

Bulmak için aşkını.

O sahnede oynamış

Gerçek abdal şaşkını

Bir gün gelmiş gerçekten

Yokluğunu anlamış

O an olmuş her şey

Yeniden yaratılmış

Yok olanlar hayallermiş

Var olanlar da öyle

Bu masal her an

Sürüp gidecekmiş böyle.

Hakikatte var olan kendisi imiş gerçekten

Bu oyunun sırrını gören oymuş her tenden.

Musa, İsa, Muhammed dese bile adına

Aşkını artıran yalnız oymuş her nefesten.

Bunlardan hep sonra

Geçeği yakalamış

Ezel olan, ebed olan

Baki olan hak, Allahmış

Kalem tutmaz benim elim

Ben garip bir dervişim

Ahmedin sözündendir

Benim tüm söylediklerim.