Bir Şey Değil

 

Beni büyük olaylar yıkmadı

Sadece dost dediklerimin sözleri,

Hakaretler, küfürler bana dokunmadı

Yalnızca dostumun gözleri.

 

Bu dünya beni çok aştı.

Her şeyiyle çok fazla oldu.

Hani iskambil kağıtlarından

Kule yaparsın ya özenle

Tam en üstüne koyduğun yüzünden

Hepsi dağılır ya,

 

Beni bu dünyada yaşlılar üzdü.

Nefisleri ne olursa olsun Bir noktada üzdüler beni

Beni bu dünyada ki çocuklar üzdü.

Çaresiz anasız, babasız çocuklar

Bazısı da analı, babalı öksüz ve yetim olanlar.

 

Beni bu dünyada en çok aşk üzdü

Aşk olur da üzmez mi insanı?

Paramparça etti beni her defasında.

Hem hayat verdi,

Hem de öldürdü her seferinde.

 

Tüm yaşadıklarım bende hem kazılı hem yazılı,

Bazıları için hep göz ardı edilseler de

Özgür olup yalnız olmamak,

Uzakta olsan da birlikte olmak

Aşkın peşinden hiç durmadan koşup

Bir yok olup, bir var olmak

Tüm bunlar olurken içinde hiç olmamak

Derdim bana derman imişi anlayabilmek için

Her şeyden vazgeçmek

Sonra vazgeçmekten de vazgeçmek,

Benim derdim çok kalabalıkla olmadı.

Tek bir gönülleydi derdim.

Beni bir dalda buldular,

Kolum kanadım kırdılar

Orada muhafaza ettiler,

Bir garip nefesti dediler,

Üstüne toprak örttüler.

Yalnız sevginin sızısı kaldı içimde

O çok sevince canınız acır ya biraz

O aşkın şiddetinden kalbiniz sızlar ya!

 

Bu yorgun dünyanın

Yorgun hisleri

Kavgaymış, siyasetmiş

Tüm meseleleri,

Hep yeniymiş gibi duran

Eski işleri

Akıp gidiyor iz bırakmadan.

Bir söz söylüyorum gizlice

Yalnızca herkesin dilinde,

Ben zaten böyleydim.

Sonra yeniden böyle oldum.

Olduğum gibi duruyorum öylece

Aşkım kalbimde yine

Sızıntısı öylece ve

Ben duruyorum hayatın içinde sadece

Ben hayatın içinde

Hayat benim içimde

Her an bir var oluş

Ve hemen ardından

Yok oluş halinde

İçim sızım sızım

Aşkım hep kalbimde.