Deprem

 

Türkiye’m benim gibi açık,

tek bir gönül olmuş sevdalı.

O gönül uğruna her şeyi

terk etmeye hazır her an.

Çünkü seviyor. Bundan daha önemli

bir duygu olmadığını biliyor, yaşıyor.

Sevgilisi için anında donuna kadar veriyor.

Canını da terk ediyor. Türkiye’m duygulu,

âşık, ılık ılık vahşice çaresiz seviyor.

Ama bilmiyor. Bilmesi gerektiğini de bilmiyor.

Bilinecek bir şey olmadığını da bilmiyor.

Muhabbeti yaşı yor ama

Âdem Peygamberi bilmiyor.

Bilinecek bir şeyin kalmaması için

her şeyi bilmek gerek.

Kimin bildiğini anlamak gerek.

Türkiye’m organizasyonu bilmiyor,

duygularını kullanmayı bilmiyor.

Öğrenince, suları tam zamanında ve

çarçur etmeden kullanacak.

Âşık Türkiye’m bilenle bilmeyenin farkını

Ruslardan, Amerikalılardan,

Hıristiyan âleminden görüyor.

Türkiye’ m bilecek. Sonra unutacak.

Ama o bilgi öyle bir iz bırakacak ki, o, yalnız

aşk, muhabbet olarak yansıyacak.

Bağrı yanık Türkiye’m;

acılı, zevkli bir yolculuğa hazır mısın?

Bu deprem seni çok sarstı ama denizler

dalgalanmadan durulmaz.

Haydi, Türkiye’m haydi korkma,

yolumuz açık, gönlümüz sevdalı, biz hazırız.