Melamet

 

 

Ateş düştü aklıma

Vardım sürdüm gönlüme

Yanıp yanıp kül oldum

Yeşil gözlü yarime.

 

Bu hançeri özüme

Çeken benim gözüme

İçinde bir zümrüt var

Parlak toprak içinde.

 

Başımı kurban kesip

Gönlümü sırat edip

Bir derin ah edip

Girdim yarin bahçesine.

 

Düşüncemi Hak edip,

Gönlümü pak edip,

Canımı canan edip

Vardım o an secdeye.

 

Zemzemi kendim içtim

Bu hırkayı ben giydim

Yeşil gözlü can kuşum

Kanamadım muhabbetine.

 

Bu dağları ben aştım

Bazen düz yolda şaştım

Ancak dosta ulaştım

Can kafesimin içinde.