Uyan

 

 

Derin kuyular gördüm

Rengi her an değişiyordu

Büyüyüp küçülüyor

Var olup, yok oluyordu.

 

İçinde tüm âlem ve

Tüm sırlar gizliydi.

Bir an sıradan

Sonra gizemli

Birazdan korkutucu

Sonra sevgiliydi.

Gökler oradan boşalıyor

Güneşler orada doğuyor

Güller orada açıyordu.

Sonra birden kararıyor

Fırtınalar kopuyor,

Karardıkça derinleşiyor

Beni içine çekiyordu

 

 Mavi mi desem,

Yeşil mi desem,

Siyah mı yoksa

Pas parlak beyaz mı?

Namaz, Kur’an, dua

Hepsi orada

Derin denizlerin

Sessiz karanlığı

Balıklar, yosunlar

Güneşin perdesiz ışığı

Gecenin rahatlığı içindeki

Mehtabın sevinci

Hep oradaydı.

Siyahlara bürünmüş

Sırlarla kaplı olan

Kalk hadi,

Kalk artık uyan.