Niyaz

Sen gittiğin günden beri

Bende hiç hal kalmadı

Aşk gibi görünen idraklarım

İnan beni hiç sarmadı.

Fiillerde, sıfatlarda

Sensin tüm zatlarda

Leylalarda, Mecnunlarda

Hiç takatim kalmadı.

Bu gönül ister Muhammed’ini

Yalvaracak söz kalmadı

Yalvarsam da gelmezsin biliyorum

Dilenecek aşk kalmadı.

Soğuk bir el gibi gönlümü

Yalnızlık kavramış, tutuyor

Onu ısıtacak ateşim,

Arzum inan hiç kalmadı.

Aşkı hep verdin bana

Tekrar istemeye gücüm yok

Onsuz bu yaşam değin

Ağlamaya gücüm kalmadı.

Yaralı bir bülbülüm

Sokak, sokak gezerim

Ağaca, çiçeğe bakacak

Hiç ümidim kalmadı.

Bu aşk bende bir daha

Yeşerir mi bilmem ben

Senin arzularına cevap

Verecek gücüm kalmadı.

Dünya senin, ahiret senin

Bu can senin, aşk senin

Vücudum, aklım, gönlüm

Hiçbir şeyim kalmadı.

Aşkını bir daha duysam

Gökleri yere indirirdim,

Yeryüzünü göklerde

Dolaşır gezdirirdim.

Unuturdum her şeyi

Çektiğim tüm acıları,

Her yaraya merhem olmak için

Dolaşırdım dünyayı.