Mindbody Festival konuşması

RENGİN SAKAOĞLU·5 Haziran 2016

Batıdan doğuya, doğudan batıya

Sufilerin yüzyıllardır yaşadıkları şeyleri batı dünyasının yeni bir keşif gibi söylemesi çok hoş şaka gibi. Ama aynı zamanda bilimsel katkıları da muazzam tartışılmaz.

– Hepimiz bir potadayız aslında.

– Ben B.Ü. mezunu Başak burcuyum yani detaycı vır vır.

İslam tasavvufunda 2 kavramın altını çizmek istiyorum.

1) Gönül  (levels of the heart)

2) Hak  (a realm of reality that cannot be owned by any particle alone end is the realm citation of all. )

-Hak şerleri hayreyler …

In sufizm all the sufi Masters pointed out that if you put your attention to Hak, then even worst evil becomes good.

Allah bu âlemi

1)Bilinmek

2)Muhabbet için yarattığını söylüyor Kuranı Keriym’de.

Böylece söze başlayıp şöyle devam etmek istiyorum:

 

Kuran-ı Keriym “Oku”, Mevlana’nın Mesnevisi  “Dinle” diye başlıyor.

Okuyabilmek için o lisanı bilmek öğrenmek gerek.

– Kuran-ı Keriym Arapça değil. Rabça. Arapça olsaydı tüm Arapça bilenler okuyup anlayabilirlerdi.  Hz. Muhammed’in amcası, Ebu Cehil Arapça bilmelerine rağmen anlamadılar.  Rab lisanını Rabça bilenden öğrenmek lazım.

Oku  –  Nefsinin kitabını

Kâinat kitabını

Nefsinin kitabını oku ne demektir?

Kendini bilmeye başlamak ne demektir?

Sen kimsin?

Bu âleme niye geldin?

Yaradılış amacın nedir?

Sufiler bu sorulara biraz fark ile aynı cevabı vermişlerdir ve metotları birbiri ile çelişmemiştir.

-Cevapları şöyle olmuştur:

Sen Âdemsin. Sonsuz aşk ve muhabbet için varsın ve bu zıtlar âlemine bunu bulmak ve gerçeklemek üzere geldin.

-Bunun anlaşılması, fark edilmesi, yaşanması ve zevk edilebilmesi için çeşitli yöntemler kullanmışlar.  Hepsi de yerine, durumuna,  zamanına, ihtiyaca göre doğru olmuştur.

Bu noktada görmek, işitmek ne demektir bundan bahsetmek istiyorum.

– Mevlana kendisini Hz. Muhammed’in bendesi (servant ) olarak tarif etmiş ve

“72 bin âlemi tek gözle görmeyen şeriatta âlimse hakikatte kâfirdir” demiştir.

– Burada görmenin ve bakış açısının önemi vurgulanmaktadır. Görme diye, biz bu gözlerin frekansını anlar iken Mevlana gönül gözü, basiret, benin siretteki yerinden bahsetmekte, görmeyi baş gözünden kalp gözüne transfer etmektedir.

Mevlana aynı zamanda dinlemeyi, duymayı baş kulağından can kulağına aktarmaktadır.  Bize kalp alanını, gönle döndürmenin yöntemlerini, yollarını göstermekte, Hz. Âdem’den Hz. Muhammed’e tüm peygamberleri fark etmenin, yaşamanın yolunu açmaktadır.

Peki bunun bize faydası nedir?

Şu olur: 1) Göreceli, kısıtlı benliğimizden uruç edip sonsuzluk ve tamlık duygusuna erişip özümüze kavuşmaktır.

2) Bunun olabilmesi için mental alanı, düşünce ve yargılarımızı terk edip Cebrail aklına, collective  consciousness’a, Muhammedî  bilince ulaşabilmektir. Hz. Muhammed’e Kuran indirilirken bunları nereden söylüyorsun diye soruyor?  O da senden diyor. Bu yol bize de açıktır.

Böyle bir hale ulaşabilenler kendi isimleriyle kayıtlı olan benliklerinden, sonsuz esma ve isimlerden oluşan özlerine uruç etmişlerdir.

Âdemiyet böyle bir bilinçle zuhur eder, sonsuz aşk ve muhabbet, eminlik böyle bir gönülde yeşerir.

– Peygamberlerin alanı gönülle başlar ve onların durdukları noktalar gönlü zuhur ettirir.  Bu alan insanın madde, eterik, his ve düşünce bedenleri ile birlikte olsa da başka bir akıl ile çalışır. Bu alan Adem’den Hz. Muhammed’e kadar olan tüm Peygamberlerin izhar ettikleri noktalardan oluşur. Birini reddetmek kabul etmek, oradaki hakikati reddetmek, görmemek var olduğu halde yaşamayı istememek bizim ziyanımızadır.

Peygamberlerin hepsi Allah’ı anlatmak ve O’nun dinini söylemek için gelmiştir.

Din Hz. İsa’nın, Hz. Musa’nın, Hz. Muhammed’in değildir. Din Allah’ındır.

Allah tanrı değil, zıtlarını, çoğulunu, dişisini, erkeğini içinde barındıran + sonsuz

– sonsuz tüm isim, esma sıfatlar, kudret ve kuvvetlerdir bir anlamda.

Allah “Bilinmekliğimi istedim. Beni biliniz” diyor. Demek ki Allah bilinebiliyor. İsmi Allah olanı bulma yeri olarak da Allah (c.c.) “Ben âlemlere sığmam bir müminin gönlüne sığarım” diyor.

Bizim yolculuğumuz bu gönlü keşfetmek, fark etmek, zevk etmek ve gerçeklemektir.

Bu noktada bir bilmece söyleyeceğim çözün:  “Miracı göklere çıkarıyor sanma Allah’ı gökte arayıp aldanma, arayacaksan kendinde ara, sakın kendini de O sanma.”

Sende ne varsa âlemde bir yeri var. Yani bu gönüldeki bir nokta Kâbe ile bağlantılı.

Fizikte şu anda ispat edilmiş kuantum dolaşıklarından biliyoruz ki herkesin ve her şeyin birbiri ile bağlantısı var. Kelebek etkisi ile evrenin bir yerinde bir şey kıpırdasa başka bir yerinde hemen yansıyor. Cahil olanlar bu hareketi oradaki duruma nedenlere bağlıyorlar, hakikati bilenler iç çalkantılarının nelere sebep oluğunu görüyorlar.

Hz. Ali “İlim bir nokta idi, cahiller ( mudi ismine mazhar olanlar ) çoğalttı” diyor. Ve “ben bismillahirrahmanirrahim’ in ( b ) harfinin altındaki noktayım” diyor. Bu siyah nokta bizim gönüllerimizde de bulunan noktayı suveyda da denilen bir noktayı işaret ediyor.

Bu noktanın zuhurdaki uzantısı Kâbe simsiyah örtüsü ile ve Mekke şehrini temsil ediyor.

Bu yüzden o simsiyah noktanın etrafında tüm bilinçler dönüyorlar. Hangi bilinç ve idrakle olursa olsun Allah (c.c.) zatıyla münezzeh esma ve isimleriyle ben o idrak ve bilincim diyor hacda. 7 dönüş yedi idrak ve 7 oluşu simgeliyor. Lebbeyk diyen kim?

Yine hacda Safa – Merve tepeleri arasında gidiş geliş. Ümit ve ümitsizliği, bizim zihnimizdeki, mental alandaki git-gelleri ve su bulma isteğini simgeliyor bir bakıma.

Hacer’in çölde oğlu ile kalışı bizim içimizde tüm evren olmasına rağmen kendimizi yalnız ve susuz hissetmemiz gibidir. Hac Arafat’tır derler. Yani nefsini bilmektir. Bu matrixi, manyetik alanı tanımaktır. Men arefe nefsehu, fakat arefe rabbehu. Yani seni özünden zorlayanın rab isminden dolayı olduğunu bilmek ve bu ismi tanıyıp, kabul edebilmektir.

Kabul – kabil, kıble, Kâbe demektir bir anlamda.

Âdem’in oğulları Kabil ve Habil’dir. Habil yani hub yani mu – hab – bet ilk önce öldürülür.  Veya 3 kuruşa satılır. Değeri bilinmez. Bu arada Kaygusuz Abdal’ın şu dizelerini söylemek istiyorum.

Bu Âdem dedikleri

El ayakla baş değil

Âdem manaya derler

Suret ile kaş değil.

Hz. Muhammed; beni her şeyden çok sevmedikçe iman etmiş sayılmazsınız diyor.

Ve bu gönül alanında Âdemiyetinizi, Musa’yı, İsa’yı, İbrahim’i ve Hz. Muhammed’i bulun, fark edin ve bu tamam olunca iman, eminlik, mümin ismi zuhur eder ve tamam olur diyor. Peygamberlerin isimleri simgelerdir. İdrak gösterir. Ahmet, Muhammed, Mustafa, Mahmut hepsi Allah’ın isimleridir. Allah Allahlığını kimseye vermiyor. Bu sonsuz oluş alanını fark ediş bizi anasız babasız olan Âdemiyetimize, yalnız annesi (yetiştiricisi) olan İseviyetimize ve yetim (babası ölmüş olan) olan Muhammedî bilince muhabbete ulaştırabilir.

Aşıklar sultanı Hz. Mevlana diyor ki :

Cancağızım yeni şeyler söylemek lazım.

Hadi söyleyelim.

Sufiler memleketi olan Anadolu’da yetişmiş Anadolu’daki herkesin sevgilisi Yunus Emre’den bahsetmeden geçemeyeceğim:

“Aşk gelince gördüm ki hepsi ve her şey uzun bir heceymiş.”

Sözüme Mevlana ile devam ediyorum ve

Mevlana derki:

Allah derki : Kimi benden çok seversen onu senden alırım.

Ve ekler: Onsuz yaşayamam deme seni onsuz da yaşatırım. Ve mevsim geçer gölge veren ağaçların dalları kurur.

Sabır taşar canından saydığın yar bile bir gün el olur, aklın şaşar.

Dostun düşmana dönüşür. Düşman kalkar dost olur.

Öyle garip bir dünya, olmaz dediğin ne varsa hepsi olur.

Düşmem dersin düşersin

Şaşmam dersin şaşarsın

En garibi de budur ya

Öldüm der de yaşarsın.

 

The Qur’an begins with the phrase “read”, Mevlana’s Masnavi with the phrase “listen”…

To be able to read requires one to know and learn that language.

The Qur’an is not in Arabic.

Qur’an is in Godly (Rab) language.

If it was in Arabic, all Arabic speakers could read and understand it.

Prophet Muhammad’s uncle, Ebu Cehil was not able to understand the Qur’an despite knowing Arabic.

The language of God can only be learnt from those who know the Godly (Rab) language.

Read: the book of self (nefs), the matrix space within which the “self” is rooted.

Read: the book of the universe.

What does it mean to read the book of self (nefs)?

What does it mean to begin to know thyself?

Who are you?                                                              

Why did you come into this universe?

What is your purpose of creation?

The Sufi’s have responded to these questions with the same answer, albeit in slight differences, without any conflict in methodology.

Their responses have been the following:

You are Adam.

You exist for eternal love and conversation; and you came into this universe of conflict to find and realize this.

The Sufi’s have used several methods to understand, realize, live and enjoy this; and all have been correct, given their place, status, time and need.

At this point, I want to explain what it means to see and listen.

Mevlana describes himself as Prophet Muhammed’s servant and says: if he who cannot see the seventy-two thousandth universe in one-eye is rendered wise in sharia, then he is an infidel in truth.

The emphasis herein is placed upon the importance of seeing and perception – so you do not see.

Whilst we understand the frequency of these eyes, Mevlana discusses the heart (gönül) of the eye, foresight and the place of “I” in the unforeseen side of appearance (siret), transferring seeing from the eye in the head to the eye in the heart.

At the same time, Mevlana alters listening, through the ear to listening through the heart (can kulagina)…

Mevlana reveals the methods and paths, through which the zone of heart turns into that of love, paving the way for the realization and experience of all prophets – from Adam to Muhammad.

Well, what good does this serve us?

1) Ascending from our relative limited self to a sense of endlessness and completeness, to come together with our true self…

2) For this to happen, one must abandon mental space, all thought and judgments, and reach the consciousness of Muhammad, the collective consciousness, and the mind of Gabriel…

 While the Qur’an is being delivered, Muhammad asks:

From where are you saying this?

And the reply remains: from you.

This road is also open to us.

Those who can reach this state have ascended from their selves, registered under their own names, to an essence, a subject, comprising of their eternal names (esma).    

Humanism manifests itself in this consciousness; eternal love, conversation and certainty are nourished in this heart (gönül).

The space of prophets begins with the heart (gönül), places they stand manifesting the heart (gönül)…

 This space, although combined with the individual’s frame of material realm, etheric, feeling and thinking, works through a different mind.

This space constitutes all the points that all prophets – from Adam to Muhammad – exhibit.

To reject or accept someone, to reject or not see the truth therein, or to choose not to live despite its existence, is our loss.

(Mobile phone example)

All the Prophets came into this world to explain Allah and utter His religion.

Religion is not Prophet Jesus’, Prophet Moses’, or Prophet Muhammad’s…

Religion is Allah’s.

Allah is not God; Allah is + and – eternity, embracing all its differences, plurality, male and female identity within… all names, esma adjectives, might and powers…

 Allah wants to be known.

Allah says, know me.

So, He can be known.

To find that place named Allah, Allah (c.c) says:

I do not fit into the universe; I fit into the heart (gönül) of a believer.

Our journey is discovering, acknowledging, enjoying and realizing this heart (gönül).

At this point, I have a puzzle for you to solve: Don’t assume miraj in the sky. Don’t be fooled by searching for Allah in the sky. If you are to search, search within… But never assume to be Him.

Whatever lies within you has a place in the universe. Thus, any point in your heart is connected to Kaaba.

From Quantum physics, we know that everything and everyone is connected to one another.

With the butterfly effect, if something in the universe wiggles, it reflects upon a different place.

The ignorant connects this to the situation and cause in that particular place.

He who knows truth, on the other hand, sees what these inner turbulences beget.

As Ali says, science is a point that which the ignorant augmented; and I am a point underneath the “b” in bismillahirrahmanirrahim, says he.

This black point refers to the point in our hearts (gönül), the “suveyda”…

The extension of this point in appearance represents the Kaaba’s pitch-black cover and the city of Mecca.

It is for this reason that all consciousness revolves around that pitch-black point.

Whatever consciousness and cognition it may be, I am that cognition and consciousness with all my names and esma, says Allah in hajj. Each of the 7 turning around the Kaaba represents a cognition, a formation.

Who is the one that utters Lebbeyk?

Again, enjoying the hajj – going back and forth between the hills of Marwa…

In a way, it symbolizes the hope and hopelessness in our mind, the tides in our mental space, and the desire to find water. 

Hacer’s stay with her son in the desert is akin to our feeling of isolation and thirst – despite containing the entire universe within us.

They say, hajj is Arafat.

That is to say, it is knowing thyself (nefs).

It is knowing the matrix and the magnetic field.

Men arefe nefsehu, fakat arefe rabbehu.

 Thus, it is knowing that it is the name of God (Rab) that is what compels you from your core, in full recognition and acceptance…

In a way, acceptance means ability and Kiblah means Kaaba. 

Adam’s sons are Cain and Able.

Able is murdered first.

Or, is abandoned easily.

His worth: unknown.

I want to iterate the following verses from Kaygusuz Abdal:

This thing they call Adam

Is neither feet, nor hands nor head…

Adam is meaning, they say,

Neither appearance nor form…

Prophet Muhammad says: none of you will have faith till he loves me more than anything and anyone.

In this zone of heart (gönül), find and recognize humanity, Moses, Jesus, Abraham and Prophet Muhammad… Once this is complete, faith, certainty and the name of the believer appears and attains completeness.   

The Prophets names are symbols.

They show cognition.

Ahmad, Muhammad, Mostafa, Mahmoud are all God’s names.

Allah does not give its Godliness to anyone.

The realization of this eternal field of existence conveys us our orphaned humanity, our Christianity, which only has a (nurturing) mom, and the consciousness and dialogue of fatherless Muhammad.

The sultan of love, Mevlana, says: My heart within my heart, we must utter new things. Let’s…

I cannot not mention Yunus Emre, the beloved of everyone who grew up in Anatolia, the land of Sufis:

Yunus says:

Knowledge of science is to know science.

Knowledge of science is self-knowledge.

If you fail to attain self-knowledge,

Why read those books?

What is the purpose of reading those books? 
So that one can know Hak. 
If you have read, but failed to understand,
Then your efforts are just a barren toil.

Don’t boast of reading, mastering science 
Or of all your prayers and obeisance.
If you don’t Hak, 
All your learning is of no use at all.

Yunus Emre says to you, pharisee, 
Make the holy pilgrimage if need be 
A hundred times-but if you ask me
The visit to a heart is best of all.

I saw, when love came, that all and everything is a long syllable.

Continuing my words with Mevlana:

Allah says: Whomever you love more than me, I will take away from you.  

And adds: Dare not say you can’t live without one, for I will make you.

And seasons pass and the branches of trees that provide shade dry.

Patience spills, the one you once deemed as yours becomes a stranger, and your mind goes astray.

Your friend turns into a foe. A foe departs and becomes a friend.

Such strangeness in the world, everything you think is impossible happens.

You say you won’t fall, and you do.

You say you won’t lose your way, and you do.

The strangest of all is –

You say you died; still you live.